ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΑΘΛΟΥΣ ΤΟΥ ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΕΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ , ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ .

07:20 | 30/04/2018

ΑΠΟ ΤΟ CAPITANO .GR

Πετάει, πετάει… ο Ηρόδοτος!

Το δημοτικό στάδιο της Νέας Αλικαρνασσού και το αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» το οποίο βρίσκεται ελάχιστα μέτρα μακριά του, έχουν ταυτιστεί με ουκ ολίγες μεταξύ τους ιστορίες…

Από τις μπάλες που έχουν βρεθεί στους διαδρόμους του αεροδρομίου, τις προσγειώσεις πάνω στα… κεφάλια των φιλάθλων, μέχρι και το πυροσβεστικό όχημα που βρίσκεται σταθερά στην άκρη, με το προσωπικό που το επανδρώνει να παρακολουθεί τους αγώνες…

Έτσι και στον αγώνα της Κυριακής με τον Αστέρα Αμαλιάδας, δεν ήταν λίγες οι φορές που αεροπλάνα προσγειώθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ένα από αυτά απαθανάτισε με τον φακό του ο φωτογράφος Κώστας Μεταξάκης της image services, σε ένα εξαιρετικό στιγμιότυπο.

Οι φίλαθλοι πάντως δεν έδειξαν και τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για το αεροπλάνο που πετούσε, καθώς η προσοχή τους ήταν όλη στραμμένη μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, εκεί όπου… πετούσε η ομάδα του Μανόλη Παπαματθαιάκη.

Ο ΑΠΡΙΛΗΣ της παράδοσης .

Ο ΑΠΡΙΛΗΣ της παράδοσης και 25η Απριλίου η εορτή του Αγίου Μάρκου.

Ο Απρίλιος είναι ο μοναδικός μήνας της χρονιάς που το όνομά του φανερώνει την κατάσταση και τον χαρακτήρα της χρονικής περιόδου που καλύπτει (ονομάστηκε έτσι από το λατινικό ρήμα aperio, που σημαίνει ανοίγω, επειδή το μήνα αυτό ανοίγουν τα πάντα: τα δέντρα, τα λουλούδια, ο καιρός), σε αντίθεση μ’όλους τους υπόλοιπους, που οι ονομασίες τους άγουν την ετυμολογία τους σε θεούς, αυτοκράτορες, ή στην αριθμητική τοποθέτησή τους μέσα στη χρονιά.

25 Απριλίου η εορτή του Αγίου Μάρκου.
Είναι μια «αλαφρά» γιορτή που περνάει σχεδόν απαρατήρητη για όλο τον κόσμο, εκτός από τους γεωργού, που τη σέβονται και κρατούν την αργία της. Δε ζεύουν αλέτρι, δε βαρούν τσαπισιά στο χωράφι. Ο άγιος Μάρκος είναι για τα φίδια. Το όνομα του Αγίου παρετυμολογήθηκε από το μαργώνω, μαρκώνω, ναρκώνω. Πιστεύουν, δηλαδή, πως ο άγιος τους προστατεύει από τα φίδια, γιατί με τις πρώτες ζέστες τα μαργώνει ή αλλιώς τα ναρκώνει:
«….Μάρκο, Μάρκο, μάρκωσέ τα
Κι αϊ-Γιώργη τύφλωσέ τα.
Μέσα γεια, μέσα χαρά,
καλές μανάδες, γεροί πατέρες,
όξω φίδια και γουστέρες…»
Λένε σε πολλές αγροτικές περιοχές της χώρας.

Βιογραφία Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος ήταν ανεψιός του Αποστόλου Βαρνάβα και η μητέρα του ονομαζόταν Μαρία. Η καταγωγή του ήταν μάλλον από την Κύπρο, αργότερα όμως εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα. Το ιουδαϊκό όνομα του ευαγγελιστού ήταν Ιωάννης. Μάρκος ήταν το Ρωμαϊκό του επώνυμο, που πήρε κατά τη συνήθεια που υπήρχε τότε. Και μ’ αυτό έμεινε γνωστός στον χριστιανικό κόσμο.Ο Μάρκος από πολύ νωρίς μπήκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, συνοδεύοντας το θείο του Βαρνάβα και τον Απ. Παύλο στις διάφορες περιοδείες τους. Επίσης, εργάσθηκε για πολύ καιρό κοντά στον Απ. Πέτρο. Κατά την παράδοση, ο Μάρκος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Βαρβαρία, και είχε χρηματίσει πρώτος επίσκοπος Αλεξανδρείας. Ο ευαγγελιστής Μάρκος πιστεύεται ακόμη ότι είναι εκείνος ο νεανίσκος, που, όπως αναφέρει ο ίδιος στο Ευαγγέλιο του (Μαρ. ιδ’, 51-52), ακολούθησε τον Ιησού μετά τον Μυστικό Δείπνο στον κήπο της Γεθσημανής τυλιγμένος σ’ ένα σινδόνι, Μετά τη σύλληψη του θείου Διδασκάλου οι υπηρέτες όρμισαν και προς αυτόν. Μα ο νεανίσκος, για να γλιτώσει, αφήκε το σινδόνι κι έφυγε γυμνός. Για τον τρόπο του θανάτου του οι γνώμες διίστανται. Η μία αναφέρει ότι πέθανε ειρηνικά στην Αλεξάνδρεια, ενώ η άλλη, ότι πέθανε δια λιθοβολισμού από τους ειδωλολάτρες. Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή, ο Απόστολος Μάρκος, κάποια μέρα που κήρυττε, τον άρπαξαν οι εχθροί της πίστεως, οι εθνικοί κι οι ειδωλολάτρες, κι αφού τον έδεσαν με σχοινιά, τον έσυραν στους δρόμους της Αλεξανδρείας, όπου και πέθανε από τα τραύματα του στις πέτρες. Το άγιο λείψανο του το περιμάζεψαν με πόνο οι χριστιανοί και το έθαψαν σ’ ένα γειτονικό χωριό. Το σπουδαίο είναι ότι ο Μακρός έγραψε το δεύτερο κατά σειρά στην Καινή Διαθήκη Ευαγγέλιο περί το 65 μ.Χ. και είναι και το συντομότερο από τα τέσσερα κι είναι γνωστό σαν το Ευαγγέλιο των θαυμάτων του Ιησού. Μέσα σ’ αυτό ο ιερός ευαγγελιστής, παρόλο που δεν ήταν από τον κύκλο των δώδεκα αποστόλων, έχει περιλάβει αρκετά από τα γεγονότα της ζωής του Κυρίου μας. Ολίγα από τη διδασκαλία Του, τα θαύματα Του, τα Πάθη και την Ανάσταση Του. Παραλείπει την επί του όρους Ομιλία και τις πιο πολλές από τις μακρές ομιλίες του Ιησού Χριστού. Πιο πολύ ο ευαγγελιστής διηγείται αυτά που έκανε ο θείος Διδάσκαλος κι όχι αυτά που είπε. Και τούτο, γιατί κύριος σκοπός της συγγραφής του ήταν με την έκθεση αυτή των θαυμάτων να αποδείξει τη θεϊκή του Ιησού καταγωγή και τη δύναμη Του, ιδιαίτερα δια των θαυμάτων. Γι΄ αυτό και οι αγιογράφοι τοποθετούν δίπλα στον ευαγγελιστή Μάρκο ένα λιοντάρι, που είναι σύμβολο της δύναμης. Κατά τον 9ο αιώνα έμποροι Ενετοί μετέφεραν τα άγια λείψανα στη Βενετία και τα τοποθέτησαν σ’ ένα πολύ μεγάλο και ωραιότατο ναό, που έκτισαν προς τιμή του.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Τοῦ Πέτρου συνέκδημος, καὶ κοινωνὸς ἱερός, τοῦ Λόγου διάκονος, καὶ ὑποφήτης σοφός, ἐδείχθης Ἀπόστολε, ὅθεν τὸ τοῦ Σωτῆρος, Εὐαγγέλιον θεῖον, Μᾶρκε διαχαράττεις, ὡς οὐράνιος μύστης, διὸ Εὐαγγελιστὰ σέ, πόθω γεραίρομεν.Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Ἀπόστολε ἅγιε καὶ Εὐαγγελιστά Μάρκε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος β. Τὰ ἄνω ζητῶν. Ἐξ ὕψους λαβών, τὴν χάριν τὴν τοῦ Πνεύματος, ῥητόρων πλοκάς, διέλυσας Ἀπόστολε, καί τά ἔθνη ἅπαντα, σαγηνεύσας, Μᾶρκε ἀοίδιμε, τῷ Δεσπότῃ προσήγαγες, τό θεῖον κηρύξας Εὐαγγέλιον. Μεγαλυνάριον Πέτρω τω Θεόπτη μαθητευθείς, των υπερκοσμίων, εχρημάτισας μιμητής· όθεν του Σωτήρος, ημίν ευηγγελίσω, ώ Μάρκε θεηγόρε, την συγκατάβασιν.

ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΔΙΔΕΙ Η ΛΑ’Ι’ΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

το χαμομήλι (Marticaria Chamemilla) του Αγίου Γεωργίου το λουλουδάκι.

Η χριστιανική παράδοση έχει αφιερώσει το χαμομήλι στον Άγιο Γεώργιο, προφανώς γιατί ανθίζει κοντά στην γιορτή του (23 Απριλίου). Παλιά στόλιζαν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου με λουλούδια από χαμομήλι, διότι το χαμομήλι είχε τα δυο χρώματα, το κίτρινο κεφάλι αντιπροσώπευε τις αρρώστιες και τα βάσανα και το λευκό πέταλο την ευτυχία. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ή της περιφοράς της εικόνας οι προσκυνητές έπαιρναν τα λουλούδια του χαμομηλιού από την εικόνα και τα τοποθετούσαν στο εικόνισμα της οικίας των για να προφυλάσσονται από τις ασθένειες. Όταν κάποιος νοσούσε από την οικογένεια, έφτιαχναν ιατρικά παρασκευάσματα μέσα έριχναν και λίγο διαβασμένο χαμομήλι για να πιάσει όπως λέγανε το γιατρικό.

«Άγιε μου Γιώργη άρχοντα, πιστέ μου καβαλάρη
κάνε πάλι τα θάμα σου και μένανε μια χάρη.
Το που γιορτάζει η χάρη σου στα τέλη του Απρίλη
οπ’ ανθίζουν ούλα τα κλαριά και αυτό το χαμομήλι..»